Bizi diri tutan, kaybolmamiza izin vermeyen, başımızda anne gibi bekleyen bu umudumuz...
Avuclarimizin içinde, parmaklarimizin ta köklerine bulaşmış renksizligimizi yüzümüze sürsek de yine maviyi görme çabamiz..
Oysa gerçek olan gecenin karanlığında bile önümüze düşen golgeler... Gerçek olan bu delilik. Bir türlü saclarimizdan silkeleyip atamadigimiz, hiçbir suyla mümkün değil arinmayan bu delilik..
Teslim olsak ya..